CVS magazine

การวินิจฉัยตั้งแต่เนิ่นๆการดูแลอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องและการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเป็นกุญแจสำคัญในการลดความเสี่ยงของการเจ็บป่วยและเสียชีวิตในผู้ป่วยและลดการแพร่เชื้อ HIV ซึ่งเป็นไวรัสที่ทำให้เกิดโรคเอดส์

อย่างไรก็ตามจากการศึกษาข้อมูลของปี 2009 จากระบบเฝ้าระวังเอชไอวีแห่งชาติพบว่าผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 45 ปีที่ติดเชื้อไวรัสมีโอกาสน้อยกว่าเพื่อนเก่าที่รู้ว่าติดเชื้อหรือได้รับการดูแลที่เหมาะสม

การศึกษายังเผยว่ามากกว่า 200,000 คนจากมากกว่า 1.1 ล้านคนอเมริกันที่ติดเชื้อไม่รู้ว่าพวกเขาพกไวรัส นักวิจัยยังพบว่ามีเพียง 37% ของผู้ติดเชื้อที่ได้รับการดูแลอย่างสม่ำเสมอมีเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่ได้รับยาระงับการติดเชื้อเอชไอวีและ 25 เปอร์เซ็นต์ได้รับ “ปริมาณไวรัสที่ถูกระงับ” หมายความว่าเอชไอวีอยู่ในระดับต่ำมาก

ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างกันไปตามอายุ ตัวอย่างเช่นในหมู่ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่มีอายุระหว่าง 13 ถึง 24 ปีมีเพียงประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ได้รับการวินิจฉัยว่าติดเชื้อเอชไอวีและมีเพียง 30 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ได้รับการดูแล

ร้อยละที่ต่ำกว่าของผู้ที่มีอายุ 25 ถึง 44 ปีได้รับการดูแลตามปกติได้รับการรักษาด้วยยาและมีปริมาณไวรัสลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่มีอายุ 55-64 ปี ตัวอย่างเช่นร้อยละ 28 ของผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวที่ติดเชื้อเอชไอวีได้รับการรักษาเทียบกับ 46 เปอร์เซ็นต์ของผู้มีอายุ 55-64 ปี

การศึกษาถูกตีพิมพ์ออนไลน์วันที่ 17 มิถุนายนในวารสาร อายุรศาสตร์ JAMA

โดยรวมแล้วชาวอเมริกันที่ติดเชื้อ HIV มากกว่า 850,000 คนยังไม่บรรลุเป้าหมายการรักษาด้วยการยับยั้งไวรัส ซึ่งรวมถึงผู้ชายที่ติดเชื้อเอชไอวีร้อยละ 75, 79% ของคนผิวดำ, 74% ของละตินอเมริกาและ 70% ของคนผิวขาว

“บุคคลผู้ให้บริการด้านสุขภาพแผนกสุขภาพและหน่วยงานภาครัฐต้องทำงานร่วมกันเพื่อเพิ่มจำนวนผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ตระหนักถึงสถานะของพวกเขาเชื่อมโยงและรักษาไว้ในการดูแลได้รับการรักษาและยึดติดกับการรักษา” โดย H. Irene Hall จากศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคแห่งสหรัฐอเมริกา

“ในปี 2554 สาขาเอชไอวีตกตะลึงที่จะเรียนรู้ว่าประมาณหนึ่งในสี่ของบุคคลที่ติดเชื้อเอชไอวีประสบความสำเร็จในการรับการรักษาเอชไอวี” ดร. Katerina Christopoulos และ Diane Havlir จากมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียซานฟรานซิสโกเขียนไว้ในคำอธิบายประกอบ

“จำนวนสติของผู้ที่หายไปจากการรักษาที่มีประสิทธิภาพเพราะพวกเขาไม่ทราบว่าพวกเขาติดเชื้อและผู้ที่รู้สถานะของพวกเขา แต่ไม่ได้หาการดูแลกระตุ้นความร่วมมือระหว่างการรักษาเอชไอวีและการเคลื่อนไหวป้องกันสองพื้นที่ที่มีกระแสเงินทุนต่าง ๆ จากกัน “พวกเขาสังเกตเห็น

“ ชุมชนเอชไอวีได้ระดมกำลังเพื่อพัฒนาและศึกษาการแทรกแซงที่แก้ไขปัญหาคอขวดในน้ำตกการบรรลุการสร้างคนที่ปราศจากโรคเอดส์จะอยู่ในขอบเขตที่สามารถเข้าถึงได้หากและหากความพยายามเหล่านี้ประสบความสำเร็จ” Christopoulos และ Havlir สรุป

 

รายงานซึ่งทั้งคู่ได้รับทุนจากสถาบันสุขภาพจิตแห่งชาติปรากฏในฉบับเดือนมกราคมของ วารสารจิตเวชศาสตร์อเมริกัน

การค้นพบการฆ่าตัวตายดูเหมือนจะท้าทายคำแนะนำ 2004 โดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาที่เตือนว่าพฤติกรรมการฆ่าตัวตายอาจเพิ่มขึ้นหลังการรักษาด้วย SSRIs อย่างไรก็ตามการศึกษาพบว่าการพยายามฆ่าตัวตายนั้นสูงกว่าในกลุ่มวัยรุ่นมากกว่าผู้ใหญ่

รายงานฉบับแรกนั้นใช้ข้อมูลต้นจากการรักษาทางเลือกเพื่อรักษาอาการซึมเศร้า (STAR ​​* D) ซึ่งเป็นการศึกษาที่ใหญ่ที่สุด งานวิจัยนี้ศึกษาถึงประโยชน์ของยาแก้ซึมเศร้าในการตั้งค่า “โลกแห่งความจริง”

“ ประมาณหนึ่งในสามของผู้ป่วยได้รับการให้อภัย” ดร. Madhukar Trivedi ผู้อำนวยการโครงการวิจัยอารมณ์แปรปรวนและคลินิกที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสทางตะวันตกเฉียงใต้ของศูนย์การแพทย์ในดัลลัสกล่าว “อีก 10 ถึง 15 เปอร์เซ็นต์ได้รับการตอบสนอง”

วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือเพื่อให้แพทย์มีแนวทางสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า Trivedi กล่าว “ เป้าหมายคือให้ผู้ป่วยได้รับยาในปริมาณที่เพียงพอสำหรับเวลาที่เพียงพอ” เขาอธิบาย “การรักษาจะได้รับการปรับให้เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละรายเพื่อให้ได้รับประโยชน์สูงสุดจากการรักษา”

สำหรับการศึกษาวิจัยนักวิจัยได้ดูผลลัพธ์ของการกำหนด SSRI Celexa ผู้ป่วย 2,876 รายที่เป็นโรคซึมเศร้า ผู้ป่วยเหล่านี้มีปัญหาทางร่างกายและจิตใจอื่น ๆ นักวิจัยพบว่าประมาณหนึ่งในสามของผู้ป่วยมีอาการซึมเศร้าในช่วง 12 สัปดาห์แรกของการรักษา

นอกจากนี้อีกร้อยละ 10 ถึง 15 ของผู้ป่วยแสดงการตอบสนองต่อยาหรือลดอาการอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง สำหรับผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการปรับปรุงระยะต่อมาของการทดลองจะใช้ยาอื่นหรือการรวมกันของยาเพื่อดูว่าอะไรจะช่วยคนที่ไม่ได้รับประโยชน์จากยาที่ใช้ในระยะแรกของการทดลอง

 

“ ยากล่อมประสาทเหล่านี้ในการดูแลทางคลินิกเป็นประจำสร้างผลลัพธ์ที่เปรียบเทียบได้กับสิ่งที่เห็นในการตั้งค่าการวิจัย” Trivedi กล่าว “การรักษาเหล่านี้ทำงานในการดูแลทางคลินิกเป็นประจำนอกจากนี้คุณต้องตรวจสอบผลข้างเคียงอย่างระมัดระวังนอกจากนี้คุณต้องตรวจสอบขนาดและระยะเวลาของการรักษาตามความก้าวหน้าของผู้ป่วย”

 

ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งคิดว่าการศึกษานี้ในที่สุดจะเป็นแนวทางในการรักษาอาการซึมเศร้าที่แพทย์สามารถปฏิบัติตามได้

“ การศึกษาครั้งนี้เมื่อมีการเผยแพร่ในที่สุดจะทำให้เรามีความคิดที่ดีเกี่ยวกับวิธีการรักษาภาวะซึมเศร้าที่ดื้อต่อการรักษาและขั้นตอนต่อไปคืออะไรหลังจาก SSRI ล้มเหลว” ดร. เดวิดแอลดันเนอร์ผู้อำนวยการ ศูนย์ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของมหาวิทยาลัยวอชิงตัน

ในการศึกษาครั้งที่สองนักวิจัยพบว่ามีความเสี่ยงในการพยายามฆ่าตัวตายและการฆ่าตัวตายที่ประสบความสำเร็จลดลงในช่วงไม่กี่สัปดาห์หลังจากเริ่มการรักษาด้วย SSRI

ดร. เกร็กไซม่อนนักวิจัยจาก Group Health Cooperative ในซีแอตเติลกล่าวว่า“ ความเสี่ยงของการพยายามฆ่าตัวตายอย่างรุนแรงในผู้ที่เริ่มใช้ยารักษาโรคซึมเศร้านั้นค่อนข้างต่ำ – น้อยกว่าหนึ่งใน 1,000 “ความเสี่ยงลดลงจริง ๆ หลังจากที่ผู้คนเริ่มใช้ยาแก้ซึมเศร้า”

การศึกษายังพบว่าไม่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการฆ่าตัวตายด้วยยาต้านซึมเศร้ารุ่นใหม่เช่น SSRIs, Simon กล่าว “หากมีสิ่งใดข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าด้วยยาแก้ซึมเศร้ารุ่นใหม่มีความเสี่ยงน้อยกว่ายาแก้ซึมเศร้าที่เก่ากว่า” เขากล่าว

สำหรับการศึกษาทีมของ Simons เก็บข้อมูลผู้ป่วย 65,103 คนที่มีใบสั่งยาสำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าระหว่างปี 2535 ถึง 2546

นักวิจัยพบว่าความพยายามฆ่าตัวตายลดลง 60% ในผู้ใหญ่ในเดือนแรกหลังจากเริ่มการรักษา อัตราการฆ่าตัวตายลดลงต่อเนื่องในช่วงห้าเดือน

ในบรรดาผู้ป่วยทั้งหมดมีการฆ่าตัวตาย 31 ครั้งในหกเดือนหลังจากเริ่มการรักษาด้วยยากล่อมประสาท อัตราดังกล่าวไม่เปลี่ยนแปลงจากหนึ่งเดือนหลังจากเริ่มการรักษาหรือในเดือนต่อ ๆ มา

 

อย่างไรก็ตามวัยรุ่นมีความพยายามฆ่าตัวตายมากกว่าผู้ใหญ่ กลุ่มของไซม่อนพบว่าในช่วงหกเดือนแรกของการรักษาด้วยยากล่อมประสาทอัตราการฆ่าตัวตายอยู่ที่ 314 ครั้งต่อ 100,000 ครั้งในวัยรุ่นและ 78 ครั้งต่อ 100,000 ครั้งในผู้ใหญ่ สำหรับวัยรุ่นและผู้ใหญ่อัตราสูงสุดในเดือนก่อนการรักษาและลดลงประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์หลังการรักษาเริ่มนักวิจัยพบ

ในคำเตือนของปี 2004 FDA ระบุว่าผู้ที่รับยาแก้ซึมเศร้าควรได้รับการติดตามอย่างใกล้ชิดเนื่องจากมีความเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย

“คนควรได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด แต่ไม่ใช่เพราะยาเหล่านี้มีความเสี่ยงเป็นพิเศษ” Simon กล่าว ปัญหาที่แท้จริงในการรักษาภาวะซึมเศร้าคือผู้คนเริ่มทานยาและยามีผลข้างเคียงหรือยาไม่ได้ผลในทันทีและพวกเขาก็ท้อแท้และหลุดออกไป”

Dunner เห็นด้วยว่าการเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อกำหนดผู้ป่วยซึมเศร้า “ การติดตามภาวะซึมเศร้าเป็นสิ่งสำคัญมาก” เขากล่าว “บ่อยครั้งที่ผู้คนเข้ามารับการรักษาเมื่อเริ่มแย่ลง”

 

การตรวจสอบมีความจำเป็นมากขึ้นสำหรับผลข้างเคียงจากยามากกว่าที่จะดูพฤติกรรมการฆ่าตัวตาย Dunner กล่าว “ การฆ่าตัวตายเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างหายาก” เขากล่าว “การติดตามผลข้างเคียงและการรับประทานยาเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า

นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษกล่าวว่าในช่วงกลางศตวรรษที่ความน่าจะเป็นของความปั่นป่วนทางอากาศที่รุนแรงตามเส้นทางการบินระหว่างประเทศที่เป็นที่นิยม

พอลวิลเลียมส์ผู้เขียนการศึกษากล่าวว่า “ความปั่นป่วนทางอากาศเพิ่มขึ้นทั่วโลกในทุกฤดูกาล

“ ปัญหานี้กำลังจะแย่ลงเมื่อสภาพอากาศยังคงมีการเปลี่ยนแปลง” วิลเลียมส์ศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์บรรยากาศจากมหาวิทยาลัยเรดดิ้งกล่าว

ความปั่นป่วนรุนแรงที่ระดับความสูงล่องเรือประจำ 39,000 ฟุตจะกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นสองถึงสามเท่าเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและยุโรปการศึกษาทำนาย

เที่ยวบินอเมริกาเหนือสามารถเห็นกระเป๋าอากาศขรุขระมากกว่าสองเท่าในขณะที่ท้องฟ้าเหนือแปซิฟิกเหนือและเอเชียจะกลายเป็น 90% และ 60% ตามลำดับจากการศึกษา

นักวิจัยกล่าวว่าความวุ่นวายทางอากาศนั้นคาดว่าจะเพิ่มมากขึ้นในซีกโลกใต้

ความปั่นป่วนรุนแรงนั้นแข็งแกร่งพอที่จะทำให้ผู้คนและกระเป๋าเดินทางไปรอบ ๆ ห้องโดยสารเครื่องบินได้

การค้นพบนี้เผยแพร่ใน จดหมายงานวิจัยธรณีฟิสิกส์

“การศึกษาของเราเน้นถึงความจำเป็นในการพัฒนาการพยากรณ์ความปั่นป่วนที่ดีขึ้นซึ่งสามารถลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บต่อผู้โดยสารและลดต้นทุนของความวุ่นวายต่อสายการบิน” วิลเลียมส์กล่าวในการแถลงข่าวในวารสาร

สำหรับการศึกษานักวิจัยวิเคราะห์แบบจำลองคอมพิวเตอร์ของบรรยากาศในอนาคต เนื่องจากการคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิโลกพวกเขาคำนวณว่าความไม่มั่นคงของลมที่ระดับความสูงจะเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นในช่วงกลางศตวรรษระหว่าง 2050 ถึง 2080 สิ่งนี้สามารถเพิ่มโอกาสในการสร้างกระเป๋าอากาศที่ขรุขระ

“ การศึกษาเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่สามารถสัมผัสได้จากการไหลเวียนของบรรยากาศไม่ใช่แค่การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวของมันเอง” Manoj Joshi ผู้ร่วมวิจัยการศึกษาของพลศาสตร์อากาศกล่าว ของ East Anglia

ความปั่นป่วนเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการบาดเจ็บสาหัสต่อพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เป็นความคิดที่ว่าต้องเสียค่าใช้จ่ายผู้ให้บริการทางอากาศในสหรัฐฯมากถึง $ 200 ล้านต่อปีทีมวิจัยกล่าว

การฝังอิเล็กโทรดเพื่อกระตุ้นนิวเคลียส subthalamic ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสมองที่อาจเกี่ยวข้องกับการกระตุ้นได้ช่วยให้ผู้ที่เป็นโรคพาร์คินสันลดการใช้ยาลงได้ถึง 65 เปอร์เซ็นต์และลดการด้อยค่าของมอเตอร์ได้มากถึง 70% การศึกษาที่ตีพิมพ์ในฉบับเดือนพฤษภาคมของ จดหมายเหตุของระบบประสาท

แต่จากการศึกษาผู้ป่วยพาร์กินสันเจ็ดคนที่ตอบสนองไม่ดีต่อกระบวนการแสดงให้เห็นว่าการผ่าตัดเพิ่มเติมเพื่อแก้ไขตำแหน่งอิเล็กโทรดช่วยปรับปรุงสภาพของผู้ป่วยและการพึ่งพายาอย่างมาก

“สาเหตุหลักของผลลัพธ์ที่ไม่ดีเหล่านี้เกิดขึ้นจากการวางอิเล็กโทรดไม่แม่นยำซึ่งนำไปสู่การไม่กระตุ้นเป้าหมายตามที่ต้องการ” ผู้เขียนเขียน “ความผิดพลาดของอิเล็กโทรดอาจเกิดขึ้นเพียงไม่กี่มิลลิเมตร”

ผู้ป่วยทุกรายที่ได้รับการผ่าตัดครั้งที่สองมีอาการดีขึ้นหลังจากนั้น เมื่อไม่ได้ใช้ยาคะแนนมอเตอร์ของพวกเขาเพิ่มขึ้น 26.7 เปอร์เซ็นต์หลังการผ่าตัดครั้งแรกและ 59.4 เปอร์เซ็นต์หลังจากครั้งที่สอง ขนาดของยา levodopa ซึ่งเป็นยาของพาร์กินสันลดลงมากกว่าครึ่งจาก 1,202 มิลลิกรัมเป็น 534 มิลลิกรัม

ระยะห่างเฉลี่ยระหว่างขั้วไฟฟ้าและจุดเป้าหมายของการกระตุ้น – ซึ่งถูกกำหนดโดยการประเมินตำแหน่งขั้วไฟฟ้าในผู้ป่วยที่การผ่าตัดประสบความสำเร็จในครั้งแรก – ลดลงจาก 5.4 เป็น 2 มิลลิเมตร ยิ่งระยะทางสั้นเท่าไหร่ก็ยิ่งมีการพัฒนาคะแนนของผู้ป่วยมากขึ้นเท่านั้น

ผู้ป่วยมีการผ่าตัดปลูกถ่ายอีกครั้งในช่วง 12 ถึง 23 เดือนหลังจากขั้นตอนเดิม คะแนนมอเตอร์และปริมาณยาได้รับการประเมินหนึ่งปีหลังจากขั้นตอนที่สอง

“ แม้ว่าการคัดเลือกผู้ป่วยที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผลลัพธ์ของการผ่าตัดที่ต้องการ แต่สิ่งสำคัญในการปรับปรุงการทำเครื่องหมายหลังจากการกระตุ้นนิวเคลียสใต้สมองเป็นเทคนิคการผ่าตัดที่ดีที่สุดสำหรับการฝังขั้วไฟฟ้ากระตุ้นที่แม่นยำในเป้าหมาย” ผู้เขียนเขียน

นั่นเป็นเหตุผลที่ความสำเร็จของการรักษาแบบผสมผสานครั้งใหม่ – ที่ซึ่งแพทย์รวมการผ่าตัดกับยาเคมีบำบัดที่ใส่เข้าไปในช่องท้องโดยตรงทำให้ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาหลายคนตื่นเต้น

การรักษาที่เรียกว่าเคมีบำบัดทางช่องท้อง hyperthermic เคมีบำบัด (IPHC) สามารถปรับปรุงการอยู่รอดและคุณภาพชีวิตสำหรับผู้ที่มีโรคมะเร็งหลายชนิดที่มักจะมีการพยากรณ์โรคไม่ดีตามการศึกษาใหม่สี่

“การผ่าตัดร่วมกับ IPHC ดูเหมือนจะเป็นการยืดอายุและเพิ่มทางเลือกการรักษาสำหรับผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ยากที่สุด” ดร. เอ็ดเวิร์ดเลวีนศาสตราจารย์และหัวหน้าด้านเนื้องอกผ่าตัดของศูนย์การแพทย์แบบติสม์มหาวิทยาลัย Wake Forest กล่าวในแถลงการณ์ที่เตรียมไว้ .

วิธีการใหม่นี้มีประโยชน์สำหรับเนื้องอกในช่องท้องที่แพร่กระจายจากภาคผนวกลำไส้เล็กลำไส้ใหญ่ทวารหนักและกระเพาะอาหารเช่นเดียวกับ Mesothelioma ของช่องท้องและมะเร็งรังไข่ขั้นสูง

การศึกษาทั้งหมดจากนักวิจัยที่ Wake Forest University ได้รับการนำเสนอในสัปดาห์ที่ผ่านมาในการประชุมระดับชาติของสมาคมศัลยแพทย์มะเร็งในแอตแลนต้า

“ ผู้ป่วยมะเร็งช่องท้องที่แพร่กระจายจากลำไส้เล็กเป็นทั้งความท้าทายในการตรวจวินิจฉัยและรักษาที่ไม่เหมือนใคร” ดร. เพอร์รีเชนผู้เขียนหัวหน้างานวิจัยชิ้นหนึ่งและผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านเนื้องอกผ่าตัดกล่าวในแถลงการณ์ที่เตรียมไว้

อย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งรักษายากชนิดนี้ซึ่งมีทั้งการผ่าตัดและ IPHC มีเวลารอดเฉลี่ย 45.1 เดือนเมื่อเทียบกับ 3.1 เดือนสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาแบบดั้งเดิมซึ่งประกอบด้วยการรักษาด้วยเคมีบำบัดแบบระบบและการผ่าตัด

“ ในขณะที่จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบของการผ่าตัดและ IPHC ด้วยการรักษาอื่น ๆ ข้อมูลจากการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการรวมกันนี้ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพและน่าดึงดูดในสถานการณ์ที่ยากลำบากมาก” Perry กล่าว

การศึกษาอื่นพบว่ามะเร็งรังไข่ขั้นสูงยังตอบสนองต่อการรวมกันของการผ่าตัดและ IPHC นี้

Levine กล่าวว่าผลลัพธ์ในเชิงบวกจากการศึกษาเหล่านี้สนับสนุนความจำเป็นในการประเมินเพิ่มเติมของการผ่าตัดและ IPHC ในการรักษามะเร็งระยะแพร่กระจายในช่องท้องอื่น ๆ

แคโรทีนอยด์เป็นกลุ่มของเม็ดสีที่มักจะผลิตสีส้มสีแดงหรือสีเขียวเข้ม พวกเขาเชื่อว่ามีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่อาจป้องกันโรค

โรคเต้านมอ่อนโยนอธิบายถึงความหลากหลายของเงื่อนไข noncancerous ของเต้านม; บางรูปแบบเพิ่มความเสี่ยงของมะเร็งเต้านม

“ มีการศึกษาจำนวนมากเกี่ยวกับแคโรทีนอยด์และมะเร็งเต้านม” Caroline Boeke หัวหน้านักวิจัยหัวหน้าแผนก Channing Division of Network Medicine ที่ Brigham และโรงพยาบาลสตรีและโรงเรียนสาธารณสุขฮาร์วาร์ดในบอสตันกล่าว

ในขณะที่การศึกษาได้ผลลัพธ์ที่หลากหลายเธอกล่าวโดยรวมแล้วพวกเขาแนะนำให้ใช้ผลการป้องกันของแคโรทีนอยด์ ดังนั้นทีมของเธอจึงตัดสินใจวิเคราะห์การบริโภคผักเหล่านี้ของเด็กผู้หญิงที่ลงทะเบียนในการศึกษาต่อเนื่องที่เริ่มขึ้นในปี 1996

สำหรับการศึกษาของเธอ Boeke และเพื่อนร่วมงานของเธอ

ดูรายงานอาหารจากปี 1996 ถึง 1998 จากนั้นประเมินผลรายงานในปี 2005, 2007 และ 2010 จากหญิงที่ได้รับการวินิจฉัยโรคเต้านมเป็นพิษเป็นภัยจากแพทย์หลังจากมีการตรวจชิ้นเนื้อ

ในทุก Boeke ศึกษาเกือบ 6,600 หญิงและ 122 รายงานการวินิจฉัยโรคเต้านมเป็นพิษเป็นภัย

เมื่อเธอดูที่ปริมาณแคโรทีนอยด์เธอพบว่าปริมาณที่ได้รับการปกป้องสูง “ โอกาสของโรคเต้านมที่เป็นพิษเป็นภัยในผู้ที่บริโภคเบต้าแคโรทีนมากที่สุดคือประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ที่บริโภคน้อยที่สุด” เธอกล่าว

ผู้หญิงในกลุ่มที่บริโภคสูงสุดกินอาหารที่อุดมด้วยแคโรทีนอยด์จำนวนสองถึงสามมื้อทุกสัปดาห์

การศึกษานี้ตีพิมพ์ใน กุมารเวชศาสตร์ประจำเดือนพฤษภาคม

“ เป็นการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่าแคโรทีนอยด์นั้นเป็นสาเหตุของความเสี่ยงที่ลดลง” Boeke กล่าว “เราพูดได้แค่ว่ามีสมาคม”

เธอคำนึงถึงปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจส่งผลต่อความเสี่ยงของโรคเต้านมที่เป็นพิษเป็นภัยเช่นการดื่มแอลกอฮอล์การออกกำลังกายประวัติครอบครัวและดัชนีมวลกาย (การวัดไขมันในร่างกายโดยใช้ความสูงและน้ำหนัก)

ทำไมผักและผลไม้ถึงช่วยได้? ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่ Boeke กล่าวว่าอาจเป็นเพราะคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระบางส่วน แคโรทีนอยด์ดูดซับสารอันตรายที่เรียกว่าอนุมูลอิสระซึ่งสามารถทำลายเซลล์

การศึกษาดูเฉพาะการบริโภคอาหารไม่ใช่อาหารเสริมและ Boeke กล่าวว่าเธอจะไม่แนะนำผลิตภัณฑ์เสริมอาหารเนื่องจากการวิจัยอื่น ๆ พบว่ามีอันตรายบางอย่างกับการใช้อาหารเสริม

อาหารอื่น ๆ ที่อุดมไปด้วยแคโรทีนอยด์ ได้แก่ มันเทศแตงผักโขมและผักคะน้า

โรคเต้านมชนิดที่พบบ่อยที่สุดในวัยรุ่นและหญิงสาวคือเนื้องอกที่ไม่เป็นมะเร็งที่รู้จักกันในชื่อไฟโบรเดอโนมา

ระยะเวลาระหว่างการเริ่มต้นของช่วงเวลาของหญิงสาวกับการคลอดครั้งแรกนั้นเป็นช่วงเวลาที่อ่อนไหวสำหรับทรวงอกเนื่องจากข้อมูลเหล่านี้มีความเสี่ยงต่อการสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมมาก

ดร. โจแอนน์มอร์ติเมอร์ผู้อำนวยการโครงการมะเร็งสตรีและผู้อำนวยการร่วมโครงการมะเร็งเต้านมที่ศูนย์มะเร็งที่ครอบคลุมแห่งเมืองโฮปในดูอาร์ตรัฐแคลิฟอร์เนียกล่าวว่ามีพฤติกรรมการดำเนินชีวิตไม่มากนักที่แสดงให้เห็นว่า

เธอกล่าวว่าการศึกษามีข้อ จำกัด รวมถึงการรายงานตนเองโดยแพทย์หญิงในเรื่องการวินิจฉัยโรคเต้านมที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยโดยแพทย์และแบบสอบถามอาหารซึ่งมักจะมีข้อผิดพลาดอยู่เสมอเนื่องจากเป็นการยากที่จะจำสิ่งที่กิน